همه می‌دانند که چاقی یک اپیدمی جهانی است، به ویژه در کشورهای صنعتی، و عامل اصلی بسیاری از بیماری‌ها و سلامت ضعیف است. با این حال، در بحث علت اصلی چاقی، همچنان اختلاف نظرهایی وجود دارد که آیا این مشکل بیشتر به دلیل رژیم غذایی است یا کمبود ورزش.
کالری‌های مصرفی باید به عنوان انرژی صرف شوند، چه از طریق فعالیت‌های بدنی و چه از طریق فعالیت‌های پایه‌ای، فرایندهای ذاتی در بدن که انرژی مصرف می‌کنند، مانند تنفس یا هضم غذا. در مورد چاقی، هنوز مشخص نیست که آیا به طور متوسط کالری‌های زیادی مصرف می‌شود که برای فعالیت‌های معمولی بدن قابل استفاده نباشند، یا اینکه فعالیت بدنی کافی برای مصرف مقدار مناسبی از کالری‌ها وجود ندارد.
یک مطالعه جدید که در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده، به بررسی مشکل رژیم غذایی در برابر ورزش می‌پردازد. آماندا مک‌گروسکی و تیم تحقیقاتی‌اش داده‌های ۴,۲۱۳ بزرگسال در سنین ۱۸ تا ۶۰ سال را از ۳۴ جمعیت در شش قاره تجزیه و تحلیل کردند. نمونه این مطالعه بسیار متنوع است و شامل افرادی از گروه‌های شکارچی-گردآورنده، دامداران، کشاورزان و جوامع صنعتی می‌شود. این افراد دارای رژیم‌های غذایی و سطوح فعالیت متفاوتی هستند.
محققان میزان کل مصرف انرژی (TEE)، مصرف انرژی فعالیتی (AEE)، مصرف انرژی پایه‌ای (BEE) و دو معیار چاقی شامل درصد چربی بدن و شاخص توده بدن (BMI) را بررسی کردند. AEE نشان‌دهنده انرژی مصرف شده از طریق ورزش است که با کم کردن BEE از TEE به دست آمده است. نتایج بر اساس سطح توسعه اقتصادی گروه‌ها دسته‌بندی شده‌اند و از شاخص توسعه انسانی سازمان ملل (HDI) برای این تقسیم‌بندی استفاده شده است، چرا که تفاوت‌های عمومی در سبک زندگی و رژیم غذایی میان گروه‌ها در سطوح مختلف توسعه اقتصادی وجود دارد.
نتایج اولیه نشان داد که میزان مصرف کل انرژی (TEE)، مصرف انرژی فعالیتی (AEE) و مصرف انرژی پایه‌ای (BEE) در جمعیت‌های با توسعه اقتصادی بیشتر، بالاتر است، همراه با افزایش توده بدنی، شاخص توده بدن (BMI) و درصد چربی بدن، به این معنی که چاقی در کشورهای با توسعه اقتصادی بیشتر شایع‌تر است، اما به نظر می‌رسید که این جمعیت‌ها انرژی بیشتری را به طور کلی مصرف می‌کنند. با این حال، این تنها بخشی از واقعیت است.
اندازه و ترکیب بدن در میان اقتصادهای مختلف
محققان اذعان کردند که اندازه بدن به طور کلی، مانند قد، در مناطق صنعتی بزرگ‌تر است. همچنین نوساناتی در وزن و مصرف انرژی به دلیل سن و جنسیت وجود دارد. محققان برای دقت بیشتر داده‌های خود، این عوامل را اصلاح کردند.
نتایج سپس نشان داد که مصرف کل انرژی (TEE) و مصرف انرژی پایه‌ای (BEE) با توسعه اقتصادی به طور جزئی کاهش یافته‌اند، حدود ۶-۱۱٪ پس از اصلاح داده‌ها برای سن، جنسیت و اندازه بدن، مصرف انرژی فعالیتی (AEE) همچنان در جمعیت‌های با توسعه اقتصادی بیشتر بالاتر بود، که نشان می‌دهد احتمالاً کمبود ورزش دلیل افزایش شاخص توده بدن (BMI) یا چربی بدن نیست.
محققان دریافتند که مصرف کل انرژی تنها ارتباط ضعیفی با چاقی دارد و تنها حدود ۱۰٪ از افزایش شیوع چاقی در کشورهای با توسعه اقتصادی بیشتر را توضیح می‌دهد. در عوض، آن‌ها اشاره کردند که مصرف بالای غذاهای فوق‌پردازش‌شده (UPF)، مانند گوشت‌های فرآوری‌شده، وعده‌های غذایی آماده و کیک‌های تنقلاتی، عامل اصلی است و افزودند که “درصد UPFها در رژیم غذایی با درصد چربی بدن ارتباط مثبت داشت.”
اگرچه ورزش عامل اصلی چاقی نیست، نویسندگان مطالعه به انجام منظم ورزش توصیه می‌کنند، چرا که همچنان شناخته شده است که ورزش در پیشگیری از بیماری‌ها و حفظ سلامت روانی بهتر نقش کلیدی دارد. این مطالعه همچنین بر لزوم تأکید بر کاهش کالری‌های مصرفی از غذاهای فوق‌پردازش‌شده برای مقابله با بحران چاقی تأکید می‌کند، اما همچنین نیاز به ادامه تحقیق در مورد عواملی که باعث می‌شود برخی غذاها به چاقی منجر شوند را مورد توجه قرار می‌دهد، چرا که به نظر می‌رسد UPFها اثرات منحصر به فردی بر بدن دارند.
آن‌ها می‌نویسند: “طعم فوق‌العاده، چگالی انرژی، ترکیب مواد مغذی و ظاهر غذاهای فوق‌پردازش‌شده ممکن است سیگنال‌های سیری را مختل کرده و موجب پرخوری شود. همچنین مشخص شده است که فرآوری، درصد کالری‌های مصرفی که وارد بدن می‌شوند به جای آنکه دفع شوند، افزایش می‌دهد.”
منبع خبر : medicalxpress.com
نظرات کاربران