مگالودون نسل‌هاست که انسان‌ها را مجذوب خود کرده است. دندان‌های غول‌پیکر و بقایای پراکنده اسکلت آن باعث شد که این شکارچی به‌عنوان موجودی تنومند تصور شود، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مگالودون در واقع کشیده‌تر و آیرودینامیک‌تر از شکل کلاسیک یک کوسه سفید بزرگ بوده است.
فیلیپ استرنز، که دکترای خود را در دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید به پایان رسانده و اکنون در زمینه حفاظت از کوسه‌ها فعالیت می‌کند، دیدگاه تازه‌ای درباره این شکارچی باستانی ارائه داده است، او به همراه تیمی بین‌المللی مهره‌های مگالودون را بررسی کرده و آن‌ها را با بیش از صد گونه کوسه مدرن و منقرض‌شده مقایسه کردند تا اطلاعات بیشتری درباره شکل بدن و سبک شنای این شکارچی غول‌پیکر به دست آورند.
بلند کشیده و مناسب سفر
تیم تحقیقاتی با اندازه‌گیری بخش‌های مختلف بدن مگالودون، تصویری متعادل‌تر از این شکارچی باستانی ارائه دادند، برآوردها نشان می‌دهد که این کوسه ممکن است تا ۸۰ فوت طول و حدود ۹۴ تن وزن داشته باشد، مشابه یک نهنگ بزرگ، با این حال، بدن کشیده‌تر آن احتمالاً باعث کاهش مقاومت در برابر آب شده و حرکتش را کارآمدتر می‌کرده است.
مگالودون تعادلی بین سرعت و استقامت داشت، بسیاری از شکارچیان بزرگ اقیانوسی برای شکار از جهش‌های سریع استفاده کرده و سپس به یک سرعت متعادل بازمی‌گردند، شکل بدن مگالودون با این الگو سازگار بوده و به آن امکان می‌داد تا با سرعت متوسط حرکت کند، در عین حال قدرت کافی برای حمله‌ای سریع را حفظ کند.
یک انسان بالغ برای مقایسه اندازه نمایش داده شده است (کِنشو شیمادا/دانشگاه دپاول)، کوسه‌هایی مانند کوسه سفید بزرگ در مسافت‌های کوتاه بسیار سریع‌اند، اما مانند برخی نهنگ‌های بزرگ در سفرهای طولانی کارآمد نیستند، مگالودونی کشیده‌تر احتمالاً تعادلی بین سرعت متوسط و سبکی از شنا برقرار می‌کرد که برای پیمودن فواصل گسترده بهینه بود.
اندازه هنگام تولد و شکار
“کاملاً ممکن است که توله‌های مگالودون بلافاصله پس از تولد شروع به شکار پستانداران دریایی کرده باشند,” استرنز گفت. این مطالعه همچنین بررسی کرد که نوزادان مگالودون هنگام ورود به اقیانوس چقدر بزرگ بوده‌اند، اگر چنین باشد این توله‌ها از همان روز اول هیبت‌انگیز بودند و احتمالاً حدود ۱۳ فوت (حدود ۴ متر) طول داشتند. این تقریباً به اندازه یک کوسه سفید بزرگ بالغ معمولی است و به مگالودون‌های جوان برتری فوری در برابر طعمه‌های کوچکتر می‌دهد.
شباهت مگالودون به کوسه‌های لیمویی
کوسه‌های لیمویی امروزی به گونه‌ای ساخته شده‌اند که به‌آرامی در آب سر بخورند، در حالی که همچنان سرعت کافی برای حمله غافلگیرانه را حفظ می‌کنند، گروه تحقیقاتی شباهت‌هایی را در الگوهای مهره‌ای مگالودون و کوسه‌های لیمویی شناسایی کرد که این احتمال را مطرح می‌کند که این غول منقرض‌شده ترکیبی از هیکلی عظیم مانند نهنگ‌های بزرگ و ساختاری بدنی مناسب برای سفرهای کارآمد بوده است.
تحلیل آن‌ها نظریه رایج که مگالودون را شبیه به یک کوسه سفید غول‌پیکر می‌دانست، رد کرد. در عوض، اندازه‌گیری‌های اسکلت از یک فرم کلی کشیده‌تر حمایت می‌کند و دیدگاه دیرینه‌ای را که آن را یک هیولای دریایی با سینه‌ای پهن تصور می‌کرد، به چالش می‌کشد.
سرعت و تکامل کوسه‌ها
در میان ماهیان غول‌پیکر، شکل بدن میتواند نقش مهم‌تری نسبت به اندازه در بهره‌وری شنا ایفا کند. بدنی پهن میتواند باعث ایجاد مقاومت در برابر آب شود، اما ساختاری کشیده‌تر به جریان روان‌تر آب کمک می‌کند، کوسه‌های نهنگی و کوسه‌های آسوده‌خوار نیز نشان می‌دهند که اندازه عظیم همیشه به معنای حرکت کند و دست‌وپاگیر نیست. محققان طراحی مگالودون را نمونه‌ای از مهندسی مشابه می‌دانند، البته در مقیاسی حتی بزرگ‌تر.
کوسه‌های غول‌پیکر به‌ندرت در فسیل‌ها دیده می‌شوند، که نشان می‌دهد شرایط خاصی باید فراهم شود تا آن‌ها بتوانند رشد و شکوفایی داشته باشند. به نظر می‌رسد که یک بدن متناسب و کارآمد، کلید موفقیت مگالودون در گشت‌زنی در زیستگاه‌های وسیع برای یافتن طعمه بوده است، با این حال تغییرات اقلیمی و احتمالاً رقابت با شکارچیان نیرومندی مانند کوسه‌های سفید اولیه، فشارهای مضاعفی ایجاد کردند. در طول زمان، این عوامل ترکیبی ممکن است پایان مگالودون را رقم زده باشند.
طراحی مگالودون و تکامل اقیانوس
درک جدید از مگالودون نشان‌دهنده پویایی گسترده‌تر اقیانوس است. موجودات بزرگ، چه کوسه باشند و چه نهنگ، اغلب از الگوهای تکرارشونده‌ای در شکل بدنی خود پیروی می‌کنند، با اینکه سرعت و استقامت در گونه‌های مختلف متفاوت است، اما همگی تحت تأثیر اصول کاهش مقاومت در برابر آب قرار دارند. این طراحی مشترک در طول میلیون‌ها سال از تاریخ مهره‌داران طنین‌انداز شده است.
بیشتر بدانیم: ردیابی حیوانات با دندان‌های فیل
لینک منبع: earth</a
نظرات کاربران