یک مطالعه جدید نشان داده است که برخلاف ادعاهای قبلی، اقیانوس منبع قابل توجهی از میکروپلاستیکها در جو نیست، بلکه بیشتر به عنوان یک مخزن عمل میکند.
حرکت میکروپلاستیکهای معلق در هوا
میکروپلاستیکها (ذراتی با قطر کمتر از ۵ میلیمتر) در خاک، آبهای شیرین، اقیانوس و حتی هوایی که تنفس میکنیم یافت شدهاند. این ذرات میتوانند وارد سیستم تنفسی و جریان خون شوند و به همین دلیل، دانشمندان نسبت به خطرات آنها برای سلامتی انسان هشدار دادهاند.
پیشتر تصور میشد که اقیانوس، به دلیل تجمع میکروپلاستیکها در سطح خود، میتواند از طریق امواج و اسپری دریا این ذرات را وارد جو کند. اما این مطالعه جدید با استفاده از مدلسازی حملونقل جهانی مواد شیمیایی، نشان داده که اقیانوس در واقع بیشتر این ذرات را جذب میکند تا آنها را به جو بفرستد.

نقش اقیانوس در انتشار میکروپلاستیکها
برخی گزارشهای پیشین، با استفاده از روش مدلسازی معکوس، تخمین زده بودند که اقیانوس هر سال صدها میلیون یا حتی میلیاردها کیلوگرم میکروپلاستیک را به هوا منتشر میکند. اما آزمایشهای دقیقتری که از مخازن موج و محیطهای کنترلشده استفاده کردند، نشان دادند که این مقدار در واقع بسیار کمتر است، شاید تنها دهها یا صدها هزار کیلوگرم.
برای حل این تناقض، محققان موسسه ماکس پلانک یک مدل جهانی حملونقل مواد شیمیایی را اجرا کردند که حرکت میکروپلاستیکها را در جو شبیهسازی میکند. آنها دریافتند که اقیانوس در واقع ۱۵ درصد از میکروپلاستیکهای معلق در هوا را جذب میکند، که این نشاندهنده نقش آن به عنوان یک مخزن است.
نحوه حرکت میکروپلاستیکهای معلق
اندازه ذرات میکروپلاستیک تأثیر زیادی بر نحوه انتشار آنها دارد. ذرات بزرگتر معمولاً در مناطق ساحلی یا نزدیک به محل انتشار خود فرود میآیند، در حالی که ذرات کوچکتر میتوانند تا یک سال در جو باقی بمانند و حتی از اقیانوسها و قارهها عبور کرده و به مناطق دورافتادهای مانند قطب شمال برسند.
راهکاری برای کاهش آلودگی پلاستیکی
با توجه به این یافتهها، بهترین روش برای کاهش آلودگی میکروپلاستیکی تمرکز بر منابع زمینی آن است، مانند سایش لاستیکهای خودرو روی جادهها، الیاف مصنوعی لباسها و فاضلابهای تصفیهنشده. بهبود مدیریت پسماند و کاهش پلاستیکهای یکبارمصرف نیز میتواند به کاهش ورود این ذرات به محیط کمک کند.
این مطالعه به درک بهتری از نقش اقیانوس در چرخه میکروپلاستیکها کمک کرده و راه را برای سیاستهای هدفمندتر در زمینه کاهش این آلودگی جهانی هموار میکند.
اهمیت یافتههای جدید
این مطالعه نشان میدهد که اقیانوس نه تنها منبع اصلی میکروپلاستیکهای معلق در هوا نیست، بلکه خود بهعنوان یک مخزن برای این آلودگیها عمل میکند. این نتیجهگیری به اصلاح درک قبلی از نقش اقیانوس در چرخه میکروپلاستیکها کمک میکند و مسیر پژوهشهای آینده را روشنتر میسازد.
با توجه به اینکه ذرات کوچک میتوانند در جو باقی بمانند و به مناطق دورافتادهای مانند قطب شمال یا کوههای بلند منتقل شوند، اهمیت کنترل آلودگی در مبدا بیشتر آشکار میشود. این آلودگیها میتوانند روی اکوسیستمهای حساس تأثیر بگذارند و حتی وارد زنجیره غذایی شوند.

تأثیرات بالقوه بر سیاستگذاری
نتایج این تحقیق میتواند سیاستگذاران را در تدوین راهکارهای مؤثرتر برای کاهش آلودگی میکروپلاستیکی راهنمایی کند. به جای تمرکز بر منابع دریایی، بهتر است اقداماتی برای کاهش انتشار از منابع زمینی اتخاذ شود. برخی از این اقدامات شامل موارد زیر است:
- بهبود تصفیه فاضلاب: جلوگیری از ورود الیاف پلاستیکی لباسها و سایر میکروپلاستیکها به منابع آبی.
- توسعه لاستیکهای دوستدار محیط زیست: طراحی لاستیکهایی که هنگام سایش، ذرات پلاستیکی کمتری آزاد کنند.
- ممنوعیت یا محدودیت استفاده از پلاستیکهای یکبارمصرف: کاهش میزان پلاستیکهایی که در نهایت به محیط زیست راه پیدا میکنند.
- توسعه فیلترهای صنعتی پیشرفته: تجهیز کارخانهها به فیلترهایی که مانع ورود ذرات پلاستیکی به هوا و آب شوند.
گامهای بعدی در تحقیقات
با این یافتهها، دانشمندان میتوانند تحقیقات بیشتری را برای بررسی چگونگی تأثیرگذاری این ذرات در محیطهای مختلف انجام دهند. مواردی که نیاز به بررسی بیشتر دارند شامل تأثیر میکروپلاستیکها بر سلامت انسان، نحوه تجزیه این ذرات در جو، و روشهای جدید برای پاکسازی آنها از محیطزیست است.

نتیجهگیری
این تحقیق نه تنها دیدگاههای قبلی درباره نقش اقیانوس را تغییر داده، بلکه اهمیت اقدامات پیشگیرانه در خشکی را بیش از پیش آشکار کرده است. برای کاهش آلودگی میکروپلاستیکی، باید به سراغ ریشههای مشکل رفت و از ورود این ذرات به محیط جلوگیری کرد. با اجرای سیاستهای مناسب و آگاهیبخشی به جوامع، میتوان گامهای مؤثری در جهت کاهش این آلودگی جهانی برداشت و از سلامت انسان و محیطزیست محافظت کرد.
بیشتر بدانیم: میکروپلاستیکها در مغز
لینک منبع: earth
نظرات کاربران