ذرات میکرو و نانو پلاستیکی می‌توانند به‌طور قابل توجهی میزان ورود مواد شیمیایی سمی به گیاهان و سلول‌های انسانی را افزایش دهند، طبق دو مطالعه‌ای که توسط دانشگاه راتگرز رهبری شده است. این یافته‌ها نگرانی‌ها در مورد آلودگی پلاستیکی را عمیق‌تر می‌کند، محققان کشف کردند که این ذرات پلاستیکی ریز، در ترکیب با آلاینده‌های محیطی، می‌توانند جذب سموم را شدت بخشند و خطرات ایمنی غذایی را افزایش دهند.
یک مطالعه که در مجله NanoImpact منتشر شده، نشان داد که گیاهان کاهو که به نانوذرات پلاستیک و آلاینده‌های معمولی مانند آرسنیک معرض شده‌اند، سموم بیشتری را نسبت به زمانی که فقط در معرض آلاینده‌ها قرار داشتند، جذب کرده‌اند، مطالعه دوم که در مجله Microplastics منتشر شد، اثر مشابهی را در بافت روده انسان نشان داد، که نشان می‌دهد این پلاستیک‌های ریز ممکن است انتقال آلاینده‌ها و خود پلاستیک‌ها به بدن ما را کارآمدتر کنند.
سطوح بالاتر پلاستیک‌ها و سموم
این دو مطالعه به یک چرخه بالقوه مضر اشاره دارند. وقتی پلاستیک‌ها به میکرو و نانوپلاستیک‌ها تجزیه می‌شوند، خاک و آب را آلوده می‌کنند و به گیاهان این امکان را می‌دهند که مواد خطرناک بیشتری را جذب کنند انسان‌ها که این گیاهان را مصرف می‌کنند، ممکن است سطوح بالاتری از سموم و ذرات پلاستیکی را جذب کنند که خطرات بهداشتی بیشتری را به همراه دارد.
فیلیپ دمکریتو، که مدیر مرکز نانوفناوری و مواد پیشرفته در مؤسسه علوم بهداشت محیطی و شغلی در دانشگاه راتگرز و نویسنده ارشد هر دو مقاله است، گفت: “ما تا حالا حدود 7 میلیارد تن متریک پلاستیک به محیط زیست وارد کرده‌ایم که همچنان در حال تجزیه هستند. آنها همه چیز را اطراف ما آلوده می‌کنند آبی که می‌نوشیم، غذایی که می‌خوریم، هوایی که تنفس می‌کنیم.”
افزایش جذب سموم در سلول‌های انسانی
با استفاده از یک سیستم گوارشی شبیه‌سازی‌شده و مدل‌های کشت‌شده در آزمایشگاه از روده کوچک انسان، محققان دانشگاه راتگرز مشاهده کردند که ذرات پلاستیکی در مقیاس نانو میزان جذب آرسنیک را تقریباً شش برابر بیشتر از زمانی که فقط در معرض آرسنیک قرار داشتند، افزایش می‌دهند، پدیده مشابهی برای آفت‌کش معمولی باسکالید مشاهده شد.
حتی نگران‌کننده‌تر این است که در حضور این مواد شیمیایی، سلول‌ها به میزان قابل توجهی پلاستیک بیشتری را جذب کردند. جذب ذرات پلاستیکی تقریباً دو برابر شد زمانی که سموم موجود بودند دمکریتو گفت: “ما می‌دانیم که مواد نانو می‌توانند از موانع بیولوژیکی عبور کنند. هرچه ذرات کوچکتر باشند، بیشتر می‌توانند از موانع بیولوژیکی در بدن ما که از ما محافظت می‌کنند عبور کنند.”
جذب پلاستیک و سموم در کاهو
در مطالعه‌ای جداگانه بر روی کاهو، دانشمندان گیاهان را به دو اندازه از ذرات پلاستیک پلی‌استایرن 20 نانومتر و 1,000 نانومتر همراه با آرسنیک و باسکالید معرض کردند، محققان دریافتند که ذرات کوچکتر بیشترین تأثیر را داشتند و سطح آرسنیک را در بافت‌های قابل خوردن گیاه تقریباً سه برابر بیشتر از زمانی که فقط در معرض آرسنیک قرار داشتند، افزایش دادند.
این تأثیرات در هر دو سیستم هیدروپونیک و آزمایش‌های مبتنی بر خاک واضح باقی ماند. با استفاده از تصویربرداری با وضوح بالا، محققان تأیید کردند که ذرات پلاستیکی کوچکتر می‌توانند از ریشه‌ها به بافت‌های بالای سطح گیاه منتقل شوند، به‌طوری که آنها در مناطقی که مردم معمولاً می‌خورند، تجمع می‌یابند.
پلاستیک‌ها همچنان تجزیه می‌شوند
آلودگی میکرو و نانوپلاستیک عمدتاً از تجزیه تدریجی زباله‌های بزرگ پلاستیکی به وجود می‌آید. طبق گفته دمکریتو، توقف تولید پلاستیک جدید نمی‌تواند پلاستیک‌هایی که قبلاً در محیط زیست وجود دارند را از بین ببرد، دمکریتو گفت: “حتی اگر امروز تولید پلاستیک‌ها یا استفاده از پلاستیک‌ها را متوقف کنیم، متأسفانه هنوز مقدار زیادی زباله پلاستیکی در محیط وجود دارد.”
از آنجا که این ذرات کوچک به نظر می‌رسد که سطح جذب سموم و پلاستیک‌ها را افزایش می‌دهند، آلودگی غذایی ناشی از آلودگی پلاستیکی ممکن است به‌طور نامحدود ادامه یابد و تأثیرات احتمالی بر سلامت عمومی داشته باشد.
جهت‌گیری‌های آینده و راه‌حل‌های ممکن
یافته‌های تیم تحقیقاتی از یک پروژه گسترده که توسط USDA تأمین مالی شده است، به دست آمده که بر اطمینان از ایمنی غذایی در مواجهه با آلودگی میکرو و نانوپلاستیک‌ها تمرکز دارد، محققان خواستار تلاش‌های بیشتری برای کاهش زباله‌های پلاستیکی و همچنین جستجوی راه‌حل‌های بلندمدت هستند.
دمکریتو گفت: “ما باید به هرم زباله ‘سه R’ پایبند باشیم کاهش استفاده از پلاستیک‌ها، استفاده مجدد، بازیافت.” “برای مناطقی که نمی‌توان این سه R را اعمال کرد، مانند کشاورزی که در آن پلاستیک زیادی برای کنترل علف‌های هرز و سایر موارد استفاده می‌شود، از پلاستیک‌های زیست‌تجزیه‌پذیر استفاده کنید.”
جایگزین‌های پلاستیک‌های معمولی
برای مقابله با آلودگی، دانشمندان در حال توسعه مواد زیست‌تجزیه‌پذیر جدید به عنوان جایگزین‌های پلاستیک‌های معمولی هستند. آنها همچنین در حال بهبود تکنیک‌ها برای شناسایی و اندازه‌گیری آلودگی پلاستیکی در غذا و آب هستند با این حال، دمکریتو تأکید کرد که کاهش کامل آلودگی پلاستیکی نیازمند مقابله با موانع اجتماعی، اقتصادی و فناوری است.
دمکریتو در پایان گفت: “مسئله این نیست که از نظر فنی نتوانیم برخی از این مسائل را حل کنیم. اما قطعاً چالش‌هایی وجود دارد تا تمام فواید این ماده بسیار مفید را حفظ کنیم و در عین حال آسیب‌های آن را کاهش دهیم. موانع اجتماعی و اقتصادی مربوط به تولید و استفاده از پلاستیک باید برطرف شود.”
بیشتر بدانیم: برخی پلیمرهای”ایمن” سموم مضری آزاد می‌کنند
لینک منبع: earth
نظرات کاربران