افزایش وزن شکمی اغلب به‌طور ناگهانی پس از عبور از یک سن خاص رخ می‌دهد. اضافه شدن چند سانتی‌متر به دور کمر تنها مسئله‌ای ظاهری نیست، چرا که دانشمندان آن را با افزایش احتمال بروز مشکلاتی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی مرتبط می‌دانند یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که عامل منحصربه‌فردی در پس این تغییرات وجود دارد. پژوهشگران در مرکز پژوهشی «سیتی آو هوپ» (City of Hope) موفق به کشف جمعیتی جدید از سلول‌های بنیادی به نام CP-As شدند که ممکن است دلیل اصلی افزایش دور کمر در بسیاری از بزرگسالان مسن را توضیح دهد.
دکتر چیونگ (آنا‌بل) وانگ، استادیار در مؤسسه تحقیقاتی دیابت و متابولیسم آرتور ریگز در مرکز سیتی آو هوپ، توضیح داد:«ما کشف کردیم که روند پیری باعث ظهور نوعی جدید از سلول‌های بنیادی بزرگسال می‌شود و این روند، تولید گسترده سلول‌های چربی جدید، به‌ویژه در ناحیه شکم را تقویت می‌کند.»همچنین، دکتر شیا یانگ از دانشگاه UCLA در این تحقیق مشارکت داشت و دیدگاه‌های بیشتری درباره نحوه ظهور و عملکرد این سلول‌ها در فرآیند پیری ارائه کرد.
نقش حیاتی چربی شکمی
بسیاری از افراد با افزایش سن متوجه تغییر ترکیب بدنی خود می‌شوند. در این دوران، بخش بیشتری از وزن اضافه شده بدن در ناحیه شکم متمرکز می‌شود چربی شکمی اضافی، نگرانی‌هایی را در مورد بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا و دیابت نوع ۲ ایجاد می‌کند بر اساس آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، بیش از ۴۲٪ از بزرگسالان آمریکایی دارای چاقی هستند، که این امر خطر ابتلا به مشکلات مرتبط را افزایش می‌دهد.
چربی احشایی، که در عمق شکم قرار دارد، به‌ویژه خطرناک‌تر است، زیرا میتواند مواد التهابی ترشح کند که به عدم تعادل متابولیکی منجر شده و به اندام‌های حیاتی آسیب برساند در گذشته نوسانات هورمونی مرتبط با افزایش سن و کاهش سطح فعالیت بدنی به‌عنوان عوامل محتمل در افزایش چربی شکمی شناخته می‌شدند. اما کشف اخیر CP-As توضیح مستقیم‌تری ارائه می‌دهد که چرا افراد بسیاری با وجود حفظ وزن کلی، همچنان با افزایش چربی در ناحیه شکم مواجه می‌شوند.
شناسایی سلول‌های CP-As
پژوهشگران بررسی کردند که آیا سلول‌های بنیادی بزرگسال موجود در چربی شکمی با افزایش سن فعال باقی می‌مانند یا نه. آن‌ها دریافتند که سلول‌های پیش‌ساز چربی (APCs) نه تنها فعالیت خود را از دست نمی‌دهند، بلکه با گذر زمان توانایی بیشتری برای تولید سلول‌های چربی جدید پیدا می‌کنند.
دکتر آدولفو گارسیا-اوکانا، دارنده کرسی پژوهشی تنظیم ژن و کشف دارو در مرکز سیتی آو هوپ، اظهار داشت:«این نخستین مدرک است که نشان می‌دهد شکم ما با افزایش سن به دلیل تولید بالای سلول‌های چربی جدید توسط APCها بزرگ‌تر می‌شود.»با بررسی نمونه‌های بافتی، تیم پژوهشی موفق به شناسایی گروهی از سلول‌های پیش‌ساز چربی متعهد شد که در میانسالی تشکیل سلول‌های چربی را افزایش می‌دهند.
این زیرمجموعه با نام CP-As نام‌گذاری شد و مشخص شد که این سلول‌ها در چربی شکمی با سرعت زیادی تکثیر می‌شوند.
آزمایش‌های بیشتر نشان دادند که این سلول‌ها برای تولید بافت چربی جدید به سیگنال‌های گیرنده مهارکننده لوسمی (LIFR) وابسته‌اند.
چرا چربی شکمی برای سلامت اهمیت دارد؟
بزرگسالانی که با افزایش چربی شکمی مواجه می‌شوند، اغلب در کنترل سطح گلوکز خون دچار مشکل هستند طبق اعلام مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی آمریکا (NIDDK)، چاقی مرکزی یکی از عوامل مؤثر در ابتلا به دیابت نوع ۲ است به‌نظر می‌رسد سلول‌های CP-As، گرایش بدن به ذخیره‌سازی چربی را از میانسالی تقویت می‌کنند. این فرآیند، توزیع وزن اضافی را به شکلی تغییر می‌دهد که با التهاب سیستمیک و مقاومت به انسولین همراه است.
حتی کسانی که وزن کلی بدنشان افزایش زیادی ندارد، ممکن است متوجه بزرگ‌تر شدن شکم خود شوند.
بافت چربی شکمی قادر به تولید موادی است که تعادل متابولیکی را تضعیف می‌کنند و به همین دلیل، به یکی از اولویت‌های مراقبت سلامت تبدیل شده است از جمله خطرات چربی شکمی، فشار بیشتر بر سیستم قلبی‌عروقی است. این تغییر تدریجی در فرم بدن میتواند تأثیرات قابل‌توجهی بر کنترل قند خون و سطح کلسترول داشته باشد.
مسیرهای آینده برای مقابله با چاقی شکمی
یکی از ایده‌های در حال بررسی در تحقیقات، مسدودسازی مسیر سیگنال‌دهی LIFR است. اگر دانشمندان راهی برای کند کردن یا منحرف کردن عملکرد CP-As پیدا کنند، ممکن است بتوانند از شر چربی‌های شکمی مقاوم در دوران پیری خلاص شوند ردیابی این سلول‌ها در داوطلبان انسانی نیز به‌عنوان یک حوزه تحقیقاتی مهم مطرح شده است متخصصان امیدوارند با حذف یا اصلاح عملکرد CP-As، به افراد مسن کمک کنند تا فرم بدنی سالم‌تری را حفظ کنند.
برخی پژوهشگران به دنبال شناسایی عوامل ژنتیکی هستند که برخی افراد را نسبت به اثرات CP-As حساس‌تر می‌کند، در حالی که دیگران در حال بررسی داروهایی هستند که بتوانند این سلول‌ها را بدون آسیب به فرآیندهای طبیعی ترمیم بافت هدف قرار دهند ترکیب اقدامات سبک زندگی (مانند ورزش و تغذیه سالم) با پیشرفت‌های پزشکی ممکن است مجموعه‌ای کامل‌تر از ابزارهای مقابله با افزایش دور کمر در میانسالی را در اختیار بگذارد.
نگاهی به سالمندی سالم‌تر
چربی زیرپوستی (subcutaneous) که مستقیماً زیر پوست قرار دارد، همیشه همانند چربی احشایی خطرناک نیست. اما سلول‌های CP-As تمایل دارند در لایه‌های عمیق‌تر شکم فعال باشند، که دلیل اصلی نگرانی درباره اثرات متابولیکی جدی آن‌هاست این کشفیات درباره سلول‌های پیش‌ساز متعهد به تولید چربی، به دانشمندان کمک می‌کند تا با زاویه‌ای نو به پدیده پیری نگاه کنند. آن‌ها فرصتی برای مداخله پیش از آن می‌بینند که اضافه‌وزن شکمی به مرحله‌ای برسد که سلامت قلب، عملکرد انسولین و سایر فرآیندهای حیاتی بدن را به خطر بیندازد.
داروهایی که CP-As را هدف قرار می‌دهند، ممکن است در آینده همراه با برنامه‌های ورزشی مورد استفاده قرار گیرند تا از افزایش وزن جلوگیری شود.
این تلاش ترکیبی، با هدف بهبود سلامت روزمره و محافظت در برابر اثرات زیان‌بار چربی‌های درونی صورت می‌گیرد تحقیقات درباره CP-As همچنان در جریان است، و دانشمندان هنوز باید اطلاعات بیشتری درباره نحوه تعامل این سلول‌ها با سایر عوامل به‌دست آورند شناسایی این نوع خاص از سلول‌های بنیادی گامی مهم در مسیر توسعه راهکارهای پیشگیرانه جدید برای افرادی است که می‌خواهند حتی در سال‌های پایانی زندگی، اندامی سالم و متناسب داشته باشند.
بیشتر بدانیم: شکر و چربی بیشتر در غلات کودکانه
لینک منبع: earth
نظرات کاربران